Sztuczna inteligencja. Program uczy sieć i rozpoznaje symbole.
SZTUCZNA INTELIGENCJA - SIECI NEURONOWE I SIEĆ KOHONENA
Sztuczna inteligencja zajmuje się ogólnymi metodami poszukiwania rozwiązań w złożonych warunkach. Jest to dziedzina informatyki dotycząca metod i technik wnioskowania symbolicznego przez komputer oraz symbolicznej reprezentacji wiedzy stosowanej podczas takiego wnioskowania, gdzie reprezentacja wiedzy oznacza ogólny formalizm zapisywania, gromadzenia i przechowywania dowolnego fragmentu wiedzy (niezależny od rozpatrywanej informacji).
Według Minsky: sztuczna inteligencja jest nauką o maszynach realizujących zadania, które wymagają inteligencji wtedy, gdy są wykonywane przez człowieka.
Według Feigenbauma: sztuczna inteligencja stanowi dziedzinę informatyki dotyczącą metod i technik wnioskowania symbolicznego przez komputer oraz symbolicznej reprezentacji wiedzy stosowanej podczas takiego wnioskowania.
Obszary sztucznej inteligencji:
- Systemy ekspertowe
- Systemy samouczące się
- Sieci neuronowe
- Algorytmy genetyczne
- Programowanie logiczne
Problemy rozwiązywane za pomocą sztucznej inteligencji:
- Rozwiązywanie problemów i strategie przeszukiwań
- Teoria gier
- Automatyczne dowodzenie twierdzeń
- Przetwarzanie języka naturalnego
- Systemy ekspertowe
- Robotyka
- Procesy percepcji (wizja, słuch, dotyk)
- Uczenie się maszyn
- Wyszukiwanie informacji (inteligentne bazy danych)
- Programowanie automatyczne
Okres |
Kluczowe osiągnięcia |
Lata przed II wojną światową. Lata powojenne 1945-1954 |
Logika formalna, psychologia poznawcza, powstanie komputerów, rozwój cybernetyki |
Rozpoczęcie badań w dziedzinie sztucznej inteligencji 1955-1960 |
Rozwój komputerów, Lisp, sformułowanie programu ogólnego rozwiązywania problemów |
Badania e dziedzinie rozwiązywania problemów 1961-1970 |
Heurystyki, robotyka, programy do gry w szachy |
Systemy oparte na bazach wiedzy 1971-1980 |
MYCIN, HEARSAY II, MACSYMA, EMYCIN, Prolog |
Po 1981 liczne zastosowania praktyczne |
PROSPECTOR, nie zrealizowany japoński projekt piątej generacji, powstanie wielu firm zajmujących się zastosowaniem sztucznej inteligencji |
Zastosowanie sieci neuronowej rozwija się w dwóch kierunkach.
Po pierwsze, są prowadzone badania nad rozwojem modeli symulacyjnych tworzonych na zwykłych platformach komputerowych. Umożliwia to badanie zachowania się sieci neuronowych bez ich implementacji sprzętowej. W wielu przypadkach stosuje się tylko możliwości samego algorytmu sieci neuronowej bez korzystania z ich współbieżnego charakteru pracy, który pozwala przyspieszyć proces obliczeń. Drugi kierunek rozwoju wiąże się bezpośrednio z zastosowaniem sprzętu komputerowego wraz z architekturą sieci neuronowych. Ma to miejsce zwłaszcza w układach sterowania w czasie rzeczywistym, gdzie zdolność do przetwarzania równoległego jest najlepiej spożytkowana. Sieci neuronowe w postaci sprzętowej są wykonywane jako układy optoelektroniczne, cyfrowe lub specjalizowane układy VLSI.
Sieć Kohonena cz. 1 Sieć Kohonena cz. 2 informatyka wydrukuj do góry